ព្រះពុទ្ធសាសនា បានចូលមកប្រតិស្ថាននៅប្រទេសកម្ពុជា
ជាងពីរពាន់ឆ្នាំ មកហើយតាំងតែពីពាក់កណ្តាលពុទ្ធសតវត្យទី៣ រវាងឆ្នាំ២៣៤នៃពុទ្ធសករាជ។ តាមប្រភពឯកសារ កោះសិរីលង្កាថា
នៅក្រោមតតិយសង្គាយនា ក្រោមព្រះរាជូបត្ថម្ភនៃព្រះបាទធម្មាសោកមហារាជព្រះ មោគ្គលិបុត្តតស្សត្ថេរ បានបញ្ជូនសមណទូតពីរអង្គគឺ ព្រះសោណត្ថេរ និងព្រះឧត្តរត្ថេរ មកកាន់ដែនសុវណ្ណភូមិជាឈ្មោះដែនដី ដែលមានប្រទេសជាច្រើននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍អះអាងថាជាទីឋាននៅក្នុងប្រទេសរបស់គេតែរៀងៗខ្លួន។
ប៉ុន្តែ បើតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងប្រវត្តិវិទ្យា
និងខាងបុរាណវត្ថុវិទ្យាវិញឃើញថា ព្រះពុទ្ធសាសនា បានមកដល់ប្រទេសខ្មែរមុនជាងទីឋានសុវណ្ណភូមិឯទៀតទាំងអស់។
តាំងពីពេលនោះមក ព្រះពុទ្ធសាសនានៅប្រទេសកម្ពុជានេះ
ពុំដែលរលត់សាបសូន្យម្តងណាទេ ។ ទោះបី មានការគោរពបែបមហាយានផង បែបថេរវាទផងតែក្រុមទាំងពីរមិន ដែលមានទំនាស់នឹងគ្នាឡើយ
គ្រាន់តែផ្លាស់ប្តូរគ្នាក្នុងឋានៈជា សាសនារបស់រដ្ឋ។ ព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយានបានរីកចម្រើនដល់កំពូលក្នុងរាជព្រះបាទជ័យវ័រ្មនទី៧
នៅចុងស.វទី១២នៃគ្រិស្គសករាជ។ បន្ទាប់ពីចក្រភពខ្មែរសម័យ អង្គរដួលរលំទៅ ព្រះពុទ្ធសាសនាថេរវាទបានចេញមកជំនួសព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន
ហើយនៅស្ថិតស្ថេររហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ(លើកលែងតែសម័យប៉ុលពត)។ ក្នុងថេរវេលា ជាងពីរពាន់ប្រាំរយឆ្នាំនេះ
ព្រះពុទ្ធសាសនាបានក្លាយទៅជាស្នូលនៃផ្នត់ចិត្តគំនិតរបស់ប្រជាជនខ្មែរ
ជាព្រលឹងរបស់ប្រទេសជាតិ និងបានផ្តល់ឥទ្ធិពលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៅលើវប្បធម៌ អក្សរសាស្រ្ត
សិល្បៈ ទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណី សីលធម៌ សង្គមធម៌ របស់ មនុស្សខ្មែរ ។ ប្រជានជនខ្មែរជាង៩០%ជាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា។
ពូកគេគោរពបូជាព្រះពុទ្ធសាសនាដោយសទ្ធារឹងមាំទុកជាមាគ៌ាជីវិតរបស់ខ្លួន។
សូម្បីក្នុងសម័យអាប់ឱន និងក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម
ពីឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៩ ដែលគេបានដកសិទ្ធខាង ជំនឿសាសនាពីប្រជាជនខ្មែរទាំងស្រុង គេបំផ្លាញសរណឋានគេបិទវត្តអារាម
គេចាប់ផ្សឹកព្រះសង្ឃទាំងអស់ជាងប្រាំមួយម៉ឺនអង្គ និងធ្វើគតព្រះសង្ឃរាប់ពាន់អង្គ គេដុតបំផ្លាញសៀវភៅធម៌គម្ពីរដីកាស្ទើរទាំងអស់
គេលប់បំបាត់ជំនឿ ទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណីបុណ្យទាន និងពិធីផ្សេងៗក្នុងគ្រួសារប្រជាពលរដ្ឋគ្មានផ្ទះសម្បែងស្នាក់អាស្រ័យ
គ្មានអាហារហូបចុកព្រាត់ពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន ក៏ដោយក៏ប្រជាជនខ្មែរ ដែលបានស្គាល់រស់ជាតិព្រះធម៌ថ្លៃវិសេសហើយ
ប្រឹងឱសាសនានេះ
ជាប់នឹងខ្លួនទុករហូតមក ស៊ូស្លាប់មិនព្រមលះបងចោលឡើយ ។
No comments:
Post a Comment